Türkçe
İhmal edilme riski altındaki bölgelerin, tarımsal girişimlerin çeşitlendirilmesi ve genç kadınlara yönelik fırsatların artırılması yoluyla yeniden canlandırılması gerekmektedir. Bu nedenle, Gazi Üniversitesi liderliğindeki SOFAR projesinin temel amacı, kökleri akademide ve sivil toplum kuruluşlarında bulunan sosyal tarım girişimciliği katalizörlerinden oluşan çekirdek bir grubun yeteneklerini ve uzmanlıklarını geliştirmektir. Bu girişim, kavramın tanıtılmasını, üniversite müfredatı ve STK yetişkin öğrenme kaynaklarıtarafından benimsenmesini, böylece kırsal kesimlerdeki kadınlar ve dışlanmış öğreniciler için eğitim ve istihdam olanaklarını desteklemeyi amaçlamaktadır.
Kadınların ve gençlerin istihdam olanaklarının kısıtlı olması nedeniyle kırsal bölgeler terk edilmenin eşiğindedir. Ayrıca, tarımsal projeleri veya diğer kırsal işletmeleri sürdürmek için eğitim fırsatları ve gerekli beceriler de eksiktir. Tarım ve ilgili alanlarda toplumsal hedefe yönelik girişimciliği ifade eden sosyal tarım girişimciliği, dezavantajlı topluluklar için yeni yollar açarken kırsal bölgeleri gençleştirmeye yönelik yenilikçi bir model olarak ortaya çıkmıştır.
Sosyal çiftçilik, ek gelir beklentisinin ötesinde, tarımsal hanelerdeki sosyal alanda ilgili eğitime sahip bireylere, becerilerini çiftliklerine yakın bir çalışma ortamında uygulama fırsatı sunmaktadır. Dahası, boş yapıların yeniden kullanılması yeni ticari girişimler için yollar açmaktadır. Dolayısıyla bu kavramın ele aldığı zorluk açıktır. Çiftlikler sık sık terk edilme tehlikesiyle karşı karşıya kalmakta ve hırslı genç bireyler daha iyi fırsatlar bulmak için daha büyük şehirlere göç ettikçe kırsal alanlar demografik düşüşe tanık olmaktadır. Göçe yerel alternatifler sunan kırsal sosyal girişimciliğin artmasıyla hafifletilebilecek şey işte tam da istihdamdaki ve eğitim fırsatlarındaki bu eksiklik sorunudur.Sosyal çiftçilik kavramı, tüm eğitim alanlarından kadınların temel girişimcilik becerilerine daha çok ihtiyaç duyduğu Türkiye'de nadiren uygulanmakta olup büyük ölçüde keşfedilmemiş durumdadır. Dahası, küçük ölçekli çiftçilik veya mütevazı tarım turizmi ve gıda üretiminden daha büyük, yenilikçi tarım yaklaşımlarına kadar her düzeyde teşvik ve başarılı tarım girişimcisi rol modelleri eksikliği vardır. Bu tür modeller Almanya, Slovenya ve Portekiz gibi ülkelerde yaygındır ve uyarlama potansiyeli taşımaktadır.
Bu ülkelerde sosyal tarım girişimciliği, bireylerin ve küçük toplulukların girişimleri yoluyla organik olarak gelişmiştir. Daha nitelikli ve iddialı girişimciler olsaydı ve kırsal savunucular sektöre özgü girişimcilik becerilerini daha sistematik ve tanınmış bir şekilde kazanma şansına sahip olsaydı, konsept önemli ölçüde daha büyük bir potansiyele ulaşabilir ve dezavantajlı gruplar için daha fazla fırsat yaratabilirdi. Üniversiteler bu becerileri, sosyal çiftçiliğe ve diğer çiftlik geliri çeşitlendirmesine ve nesiller arası geçiş stratejilerine topluluk katılımını destekleyen hizmet-öğrenme yaklaşımları aracılığıyla verebilir. Hizmet ederek öğrenme, öğrencilerin pratik alanlara yerleştirilmesi, topluluklara yardım edilmesi ve öğrendiklerinin eyleme dönüştürülebilir yeterliliklerin geliştirilmesinde uygulanması yoluyla bilgi edinilmesini içerir. Bu, Üniversite-toplum-işletme işbirliğinin yenilikçi bir paradigmasını temsil etmektedir. Bu yaklaşımı gerçekleştirmek için önde gelen bir üniversiteden, sosyal tarım girişimciliğinde önde gelen kuruluşlardan, kadın girişimcilerden oluşan bir ağdan ve ulusötesi yetişkin eğitimi uzmanlarından oluşan bir konsorsiyum kurulmuştur. Bu ortaklar, tamamlayıcı becerileri ve deneyimleriyle, yüksek kaliteli eğitim kaynakları ve metodolojileri geliştirmek için işbirliği yaparak başarılı ve sürdürülebilir sosyal tarım işletmelerinin oluşumuna katkıda bulunacaktır.
Avrupa Komisyonu'nun bu yayının hazırlanmasına verdiği destek, sadece yazarların görüşlerini yansıtan içeriğin onaylandığı anlamına gelmez ve Komisyon burada yer alan bilgilerin herhangi bir şekilde kullanılmasından sorumlu tutulamaz. Proje numarası: 2023-1-TR01-KA220-HED-000153489
